අවසන් හෝරාව.....

ඔබේ සුසිනිදූ දෑත උණුසුම් – ලොවම නිදිගත් සිසිරයේ

අමාවක රෑ කිමද සඳ අද – නැගී නුඹගේ මුදු වතේ

වෙන්ව යන්නට ඇවිත් කාලය – අතැර සෙනෙහස බැඳි  හදේ

වැළඳ ගමි හඬනා පුතුන් දූ – වේදනාවේ ගංතෙරේ

වැටී නැගෙමින් මෙතෙක් ආ මග – වාරුවී එකිනෙක ගතේ

ඉතින් දැන් නුඹ යා යුතුය මග – මගේ සවියත් ගෙන හදේ

වන රකුසු කැළ සැඟව ඇති මග – නුඹ නසන්නට පා සෙනේ

නොරැඳී නුපුරුදු අඳුරු වනපෙත – නගනු පියවර  එක සැනේ

නැගුනු තණ්හා  දැරූ ආශා – අඳුරෙ අතගෑ දිවි මගේ

කෙලෙස කියමිද පිරූ බව බොදු – දහම් පිළිවෙත් හැම පැයේ

බියක් නැත මට වෙන්ව යන්නට – නරකයට හෝ මොක්පුරේ

මහද සසලව බියෙන් වැළපෙයි – සිහිව නුඹගේ හෙට දිනේ 

කඳුළු බිඳුවට දැවී උණුසුම් – නැගී කැළැල් ඒ දෙකොපුලේ

සිපගනිමි නුඹ සැවොම අවසන්- වරට නෙතු පියවෙන පැයේ

අහිංසක දු පුතුන් සමගින් – තනිව ඔබ යන ගිරි මගේ

වෙසින් තරුවක් ඉහල අහසේ – වෙමි එලිය දෙන නුඹේ ලොවේ