එකිනෙකා හඹා යන -දෙනෝදාහක් පා සිඹින
ධූලි කූටය අතර සැඟවී -දෑත කළ අයැදුමක කෙඳිරිය
අහුරුවයි මා පියනගන මග
කාම ශාපය පිරුණු හිස් ලැම
කෙසෙඟ සිරුරට වෙහෙසකර ගැබ
කෙලෙස සඟවනු දුහුළු රෙදිකඩ
දුනිමි ඇත රැඳී එකම රන්මිල
සොයා යන්නට කුසට අහරක්
කිමද අරුමය අවට සිටිවුන්
විසුළු දෙනෙතින් මදෙස බැලුවේ
පා පූවරුවේ එල්ලී- ධන වැද්දකු කෑගසමින්
පතුරයි අණසක බසයේ- වනයේ නීතියක අරුම !
හැඩිදැඩි උරතල අතරේ – මිරිකී ගිය දුබල මවක්
හිඳුවා මා හුන් අසුනේ – සිටගත් සඳ උන් අභියස
කීම අරුමය හිඳ සිටිවුන් – සිනාසුනේ මුව කොනකින්
කොතැනක හෝ වැරදී ඇත
මෙතෙක් දුරක් ආ ගිය මග
යා යුතු ඉම නොදනිමි මම
රුදු වනයේ අඳුර අතර
බලා සිටිමි දෙනෙත අයා – වැටෙනා තුරු සඳ එළියක්
No comments:
Post a Comment